Kuala Lumpur II

Hoiihoii allemaal,

Op 24 december hadden we met z’n vieren ‘s ochtends afgesproken in het hotel waar mijn ouders verbleven en zijn we vervolgens doorgelopen, na een koffiebreak, naar de Petronas towers. Na de nodige foto’s zijn we verder de stad ingetrokken op weg naar de Kuala Lumpur tower en een Canopywalk door een stukje jungle in de stad. Onderweg naar deze twee activiteiten hebben we nog even een pauze gehad voor onze lunch: Roti. Voor paps en mams de eerste keer dat ze zoiets aten, en dan moest het ook nog met de handen gegeten worden. Lekker was het zeker wel!! Aangekomen bij de Kuala Lumpur tower zijn we met de lift naar de bovenste verdieping gegaan en hebben hier kunnen genieten van het mooie (iet wat bewolkte) uitzicht. Terug beneden hadden we het Canopy park al snel gevonden en hebben ook hier even lekker doorheen gewandeld. Tegen het einde van deze wandeling kwamen we nog wat aapjes tegen, die deze wandeling wel een stukje leuker maakte uiteindelijk. Op onze weg terug naar de Towers hebben we nog even ergens een borrel gedaan en zijn we in het winkelcentrum van deze towers gaan eten op een foodcourt. Het was ondertussen al een uur of tien en we besloten langzaam maar zeker terug te gaan naar ons hotel/hostel. Op het moment dat we het winkelcentrum uitstapte op de hoofdweg van Kuala Lumpur kwamen we echter in zo’n grote chaos terecht dat het snel teruglopen totaal niet meer ging. Er waren allerlei mensen aan het toeteren, met nep sneeuw aan het spuiten, maskers aan het verkopen en iedereen liep door elkaar heen. Roos en mama stuitten op een henna tentje en uiteindelijk liepen we alledrie(Roos, mama en ik) hiervandaan met een henna tatoeage. Ondertussen was de gekte nog steeds aan de gang en de mevrouw van de henna vertelde ons dat iedereen af zou tellen tot 12 uur om het echte kerstfeest in te luiden, dit doen ze elk jaar(ook met oud en nieuw) met het spuiten van nepsneeuw en het maken van een feestje op straat. Wij konden er natuurlijk niet omheen en besloten om met het feestgedruis mee te gaan doen en kochten onze eerste bussen nepsneeuw(schuim uit een spuitbus). We kwamen terecht op een kruispunt waar iedereen elkaar onder probeerde te spuiten en gingen hier vrolijk aan mee doen. Het bleek dat wij, als blanke toeristen(en dan vooral Roos en ik) nogal populair waren onder de andere mensen en we werden dus elke keer flink te grazen genomen door iedereen. Zo erg zelfs dat onze hele hoofden onder zaten, inclusief de neus, mond en ogen. Doordat wij er zo belachelijk uit zagen, wilde ook iedereen met ons op de foto en bleken we even echte modellen te zijn. Na twaalf uur besloten we langzaam maar zeker nu wel echt terug te lopen naar onze slaapplek en na nog een borreltje gedronken te hebben zijn we hier dan ook echt naartoe gegaan. Roos en mijn ogen zaten echter zo vol met het schuim dat we alles heel wazig zagen en dat tijdens het slapen onze ogen ook steeds meer pijn begonnen te doen. De volgende ochtend toen we uiteindelijk goed en wel een beetje wakker waren en onze ogen een heel klein beetje open kregen, deed dit zoveel pijn dat we besloten om de rest van de dag als twee blinde meisjes op bed te blijven liggen. Paps en mams gingen de stad zelf verkennen en ook proberen om nog wat medicijnen voor ons te regelen. ‘S avonds was een van mijn ogen gelukkig al een stukje beter en tijdens de ontmoeting met paps en mams(voor de medicijnen) besloot ik om mee te gaan om avond te eten. Roos was er echter helaas wat erger aan toe en die is lekker op bed gaan liggen om haar ogen te laten rusten. 

De volgende ochtend was het alweer tijd om uit te checken en op pad te gaan naar onze volgende bestemming. Onze ogen waren ook alweer een stukje beter en we waren zo goed als klaar voor dit nieuwe avontuur. Dit avontuur bracht ons naar de oud-formule 1 baan van Maleisië. Hier hadden we na even zoeken(we reden natuurlijk weer fout) en met behulp van de bewakers uiteindelijk de juiste ingang voor de tour die we zouden doen gevonden. Na een foto en even gewacht te hebben, kon deze tour dan ook echt beginnen. We reden met een busje en twee gidsen naar de meest belangrijke spots van de baan toe en kregen op deze plekken dan ook wat uitleg erover. Het leuke was dat er tijdens onze tour ook allerlei prive motorraces gehouden werden, dus dit het racegevoel op de racebaan voor ons wel duidelijk versterkte. We zijn onder andere in de cameraruimte geweest, de persruimte en hebben op het podium gestaan.

Na deze tour was het tijd om onze weg te vervolgen richting het Taman Negara rainforrest. 

Liefs Aneesha