Pangandaran

Hoiihoii,

De shuttlebus richting Pangandaran was ook een zeer bijzonder avontuur. We werden rond 14.00u opgehaald bij het hostel en hebben anderhalf uur door de stad Bandung gereden naar een klein straatje waar we 4 locals op gingen pikken. De shuttlebus was een soort van 7-persoonsauto en Roos en ik zaten op de achterbank en wilden naar het achterste bankje verhuizen zodat de locals genoeg ruimte hadden en bij elkaar konden zitten.  Op het moment dat onze driver dit hoorde zei hij van nee, nee niet doen. Jullie hebben lange benen en hebben dus jullie ruimte nodig. Dus wij zijn(verplicht) blijven zitten terwijl er drie oude vrouwtjes de auto in stapte(klommen) en op de achterste bank plaats namen. Deze mensen hadden ook nog wat goederen meegenomen waarvan de helft bij Roos en mij op de achterbank gezet werd en de andere helft bij de passagiersstoel, waardoor de man die daar zat ook erg krapjes moest zitten. 7 uur later werden we voor de deur afgezet van ons hostel, wat niet op z’n meest handige manier ging, en iedereen zat buiten muziek te maken en staarde ons vol aan(totaal niet ongemakkelijk dus). Na het droppen van onze tassen zijn we bij de groep gaan zitten en kwamen er dan ook al snel achter dat deze bestond uit Nederlanders die in het guesthouse verbleven en een groepje locals, ook wel vrienden van het guesthouse, die muziek aan het maken waren op de gitaar en een soort drum. Nederland tegen Indonesië dus... Deze locals zijn echt niet normaal muziekaal: ze konden allemaal gitaar spelen, drums spelen en goed zingen en daarbij kenden ze bijna alle akkoorden en songteksten uit hun hoofd. Nadat we een uurtje over de quitetime heen waren, verplaatste we onszelf naar het strand(300 meter lopen) en maakten hier een kampvuur. Ondertussen waren de locals ons ook een nieuw drankje aan het leren kennen genaamd Arak(wat we in shotjes de groep rond lieten gaan).  Dit kampvuur was zeer gezellig en ook echt wat je voor ogen hebt: zee, vuur, drankjes en muziek. De locals op deze plek, en tot nu toe eigenlijk wel in heel Indonesië zijn zo ontzettend aardig en behulpzaam, en deze locals konden, door de vele Nederlandse touristen die er komen, ook al een aardig woordje Nederlands praten, maar ook zingen. Echt heel tof en grappig om te horen!!

De volgende dag werden we om 9.00 opgehaald door Dindin, onze tourguide van die dag, met de scooter om de Green valley en de Green canyon te gaan ontdekken. We waren met een groep van 14 man en omdat Roos en ik nog nooit eerder gescooterd hadden, mochten we achterop zitten. De tour bracht ons eerst naar de locals toe, waar we hebben gezien hoe ze suiker uit palmbomen halen en de traditionele poppen uit hout snijden. Hierna reden we door naar de Green valley waar we, na 25 minuutjes door de jungle lopen, een soort canyoning deden de rivier af. Onderweg hadden we nog een sprong, waarvoor je eerst omhoog moest klimmen door de lianen waarna je op een hoogte van 7 meter stond. Supervet en supermooi, maar wel al redelijk vermoeiend. Na de lunch vertrokken we richting de Green Canyon waar we met een traditioneel bootje een kwartiertje moesten varen om in de daadwerkelijke canyon aan te komen. Deze canyon was echt zo mooi, met allemaal regendruppels nog naar beneden vallend in de groene, rotsachtige omgeving, echt gewoon prachtig. Hier hebben we ook een canyoningtour gedaan waarna we koud, moe en voldaan na de boottocht weer terug gingen scooteren naar de guesthouse(rond 18.30 weer terug). Na het eten in het dorpje zelf werd er alweer volop muziek gespeeld en Arak uitgedeeld. Na het “voorzitten” bij de guesthouse vertrokken we weer naar het strand om de party verder voort te zetten daar bij het kampvuur. Weer werd de drank doorgegeven op de Indonesische manier: je schenkt een glas, of in dit geval de onderkant van een plastic fles, vol met een laagje en laat iedereen om de beurt een shot nemen, zonder de cirkel te verbreken. Deze avond mocht gelukkig heel laat worden, want voor de volgende dag hadden we een stranddagje gepland staan. Rond een uur of 12 waren Roos en ik dan ook weer op het strand of in de zee te vinden. De lunch verliep anders dan we voor ogen hadden: een van de locals kwam op ons af en vroeg of we mee wilden doen met de bbq met verse vis van zee. Hier konden we natuurlijk geen nee op zeggen en ik denk dat een uur later een hele tafel vol met eten stond, samen met de vers gevangen vis. Met de hele groep hebben we lekker lopen smullen(met de hand etend want dat hoort er hierzo bij) waarna we de rest van de dag tot na zonsondergang nog hebben gechilled op het strand. Deze laatste avond voor ons verliep weer als de andere avonden en we eindigden dus weer gezellig rond het kampvuur op het strand. Vandaag was een reisdagje en we zijn vanaf Pangandaran richting Yogjakarta getrokken, waar we morgen de twee beroemdste tempels gaan bezoeken :)

Dit was wel weer even de update voor nu, we hebben echt een toptijd in Pangandaran gehad en ik zou het zeker iedereen aanraden om hier naartoe te gaan als je naar Indonesië gaat. De sfeer is hier zo tof en de lokals zijn zo aardig en leuk en samen met het kampvuur en de muziek hebben ze deze dagen echt een extra vibe gegeven :D

Liefs Aneesha :)