Labuan Bajo & Ruteng

Hoiihoii allemaal,

Aangekomen in het hostel in Labuan Bajo zijn we na een korte uitleg over het hostel zelf op het dakterras gaan zitten om hier de zonsondergang te kijken. Hier ontmoetten we drie andere Engelse meisjes die aan het studeren zijn en nu even op vakantie waren naar Flores. Met deze drie meisjes hebben we na de prachtige zonsondergang gegeten in het stadje zelf en zijn we daarna de film gaan kijken die in het hostel gedraaid werd. 

De volgende dag liepen Roos en ik naar de eerste verdieping van ons hostel(waar het restaurant was) om te ontbijten. Hier raakten we aan de praat met een ander Nederlands meisje genaamd Annika. Zij vroeg ons naar onze plannen in Labuan Bajo(die we nog niet hadden) en vertelde de hare ook aan ons(die van haar had ze net opgesteld met behulp van een werknemer, Gerris, van het restaurant).  Haar plannen klonken ons wel goed in de oren en we vroegen of we haar mochten joinen voor de komende dagen. Dit mocht gelukkig en ook van die werknemer van het restaurant mocht het(we gingen namelijk deze plannen uitvoeren met hem). Gerris is een 19 jarige jongen die graag zijn Engels oefent met toeristen en ook zelf een plannetje had opgesteld om ons de komende dagen zo veel mogelijk van het stukje eiland te laten zien, samen met zijn oom als driver. 

De ochtend zelf is Roos naar het ziekenhuis gegaan om haar oren eindelijk uit te laten spuiten en zijn Annika en ik door het centrumpje van Labuan Bajo gelopen om hier even te koekeloeren. Rond half 3 moesten we weer klaarstaan in het hostel, want Gerris had bedacht om die middag, na zijn werk, naar een grot toe te gaan waar we ook zouden kunnen zwemmen. Dus met onze zwemkleding en al in de auto gestapt die hij had geregeld en met zijn oom als driver naar een klein dorpje gereden om hier over te stappen in een bootje. Met dit bootje(en de oom en Gerris zelf) zijn we richting de grot gevaren en na denk ik 5 minuutjes lopen konden we dan eindelijk in het water springen. Het was echt heerlijk afkoelen in deze grot en voldaan keerden we dan ook weer terug naar het hostel. Na even wat gegeten te hebben in de stad maar snel naar bed toe gegaan, want de volgende dag zouden we alweer om 6.00uur vertrekken.

Nadat onze wekkers af waren gegaan, nog de laatste spulletjes in onze backpacks gegooid en daarna weer de auto ingestapt om op pad te gaan naar het traditionele dorpje Wae Rebo. Na ongeveer 1,5 uur rijden, stopten we in een plaatsje om te ontbijten(rijst met kip en sambal) en reden we daarna weer verder gereden richting het dorpje. Rijdend door allemaal kleine dorpjes, met de ramen open, werden we al door vele mensen begroet met:  “hello miss”, “hello mister”, “bule”(blanke) of “belanda”(Nederlander). De weg ernaartoe hadden we alleen wel iets onderschat, want deze was echt zeer slecht en vol met gaten, losse kiezels en hobbels. We hebben denk ik nog wel 4 uur gereden tot we bij het beginpunt van de wandeling naar het dorpje aankwamen(met het laatste stukje achterop bij een scooter bij mannetjes die we onderweg tegenkwamen). De wandeling zou volgens onze “guide” Gerris ongeveer 1 uur duren, maar uiteindelijk hebben we er 2,5 uur over gedaan. Zijn inschattingsvermogen is niet al te best, hahah. Deze wandeltocht was erg heftig, omdat deze best steil liep door het regenwoud(dus lekker vochtig). Al onze kleren waren aan de top helemaal zeiknat. Aangekomen bij het dorpje hebben we wat leuke fotootjes kunnen schieten en zijn we ook in een van de huisjes zelf geweest om hier even rond te kijken. Hierna was het eigenlijk alweer tijd om terug naar beneden te lopen, want het was inmiddels alweer een uur of 3 en de zon zou 2 uur later alweer ondergaan. Dus wij zo zoetjes aan weer naar beneden gesjokt en rond een uur of vijf konden we ons gelukkig en wel bij een klein beekje, beneden, eventjes opfrissen en het zout van ons lichaam af spoelen. Met de scooters weer terug naar de auto gebracht(de oom bleef al die tijd gelukkig bij de auto om wat uit te rusten) en weer ingestapt om onze weg weer te vervolgen naar onze slaapplaats: het huis waar Gerris woont. We hebben er denk ik 3,5 uur over gedaan om hier te komen en om deze tijd te doden begonnen we onderweg wat Nederlandse carnavalsmuziek te draaien. Toen de Indo’s deze muziek hoorden, waren ze eerst een beetje verbaast, maar al snel gingen ze helemaal los op deze muziek. Echt heel leuk en grappig om te zien en mee te maken(deze muziek hadden we echt even nodig na zo’n dagje). Aangekomen bij het huisje van Gerris, had zijn moeder eten voor ons gekookt en konden we heerlijk avondeten hierzo. Na het eten zijn we maar snel gaan slapen(met z’n drieën in een tweepersoons bed), wat ook een uitdaging was, hahah. 

Na een prima nachtje in dat bedje hebben we rond een uur of 7 weer ontbeten met rijst en kip(wat z’n mom had klaargemaakt) en zijn we, na een hele fotoshoot met heel de familie(binnen en buiten het huis) en een lekke band die gerepareerd moest worden(niet zo heel gek als je al die wegen bekijkt waar we overheen reden), weer de auto ingestapt om richting een grot te rijden. Na een kort bezoekje in deze grot en het bijbehorende museum(in deze grot zijn eeuwenoude botten gevonden van de zogenaamde homo florensius, een soort mens dus) zijn we doorgereden richting een waterval. De weg hiernaartoe werd op een gegeven moment zo slecht dat we het laatste stukje moesten lopen(met een lokal voorop als guide). Aangekomen in een klein dorpje voor de waterval, keek iedereen ons alweer aan, want ja he, drie blanke meisjes. Vanuit dit dorpje was het nog een kwartiertje lopen door de rijstvelden naar de waterval. Dus gevolgd door een hoop jongens en mannen van het dorpje zelf zijn wij richting de waterval gelopen met het plan om hier even af te koelen(om te zwemmen dus). Dus wij ons vet ongemakkelijk uitkleden en het water in springen(terwijl we vol aangestaard werden door de mannen om ons heen) en heerlijk even gezwommen onder de waterval. De mannen zagen dit moment ook als uitgelezen kans om even een goede opfrisbeurt te nemen en waren druk in de weer met zeep, shampoo en tandpasta. Het meest ongemakkelijke moment was misschien wel het moment dat we ons weer moesten omkleden naar onze normale kleding. Wij met z’n drieën op een rijtje, op een beetje een afgezonderde plek, ons aan het omkleden(inclusief schoon ondergoed) en de mannen op een paar meter afstand ons vol aanstaren terwijl wij bezig waren, nou beter kan echt niet, haha. Terug weer bij de auto reden we door naar de spider ricefields: rijstvelden in de vorm van een spinnenweb. Na de fotootjes hier werden we met z’n drieën afgezet bij ons hostel in Ruteng en reden zij weer terug naar Labuan Bajo. 

Dus toen wij weer een beetje tot onszelf waren gekomen en lekker buiten op een bankje aan het chillen waren, kwamen er opeens drie jongens van 16 jaar op ons afgelopen en vroegen ons of ze even bij ons mochten zitten om hun Engels te oefenen. Dit vonden wij natuurlijk geen probleem en we hebben mooi een tijdje met ze zitten kletsen. Op een gegeven moment vroegen ze of we met ze mee wilden naar de traditionele markt om deze te zien en hier fruit te kopen, wat we toch al van plan waren om te kopen. Dus wij met ze mee over de grote traditionele markt van Ruteng en mooi wat vruchten inslaan(bananen, watermeloen, mandarijntjes en mango’s) en daarna met ze meegelopen naar de twee kerken van Ruteng. Na dit allemaal aanschouwd te hebben, zijn we weer keurig afgezet door de jongens bij ons hostel en hebben we het fruit klaargemaakt om op te eten(onze avondmaaltijd). Met weer genoeg vitamientjes in ons lichaam zijn we mooi gaan slapen, want we waren helemaal uitgeput van de avonturen van de dagen hiervoor. 

De volgende dag zou Annika doorreizen naar Bajawa en wij weer terug naar Labuan Bajo. Onze taxi’s zouden er rond een uur of 10 zijn(die van Annika was mooi op tijd) alleen die van ons was er pas rond een uur of 1, lekker op z’n indonesisch dus. Na een autorit van vier uurtjes zijn we netjes afgezet bij ons hostel in Labuan Bajo en hebben we gisteravond en vandaag niet zo veel gedaan.

Morgen stappen we de boot op richting Lombok. Deze boot zal er 4 dagen en 3 nachtjes over doen en onderweg zullen we stoppen bij een aantal eilandjes, om te snorkelen en om de beroemde komodo dragon te aanschouwen, zin in!!

Liefs Aneesha