Kuta Lombok

Hoiihoii allemaal,

Onze eerste echte volle dag in Kuta begon gelijk al goed. We hadden twee mensen, een jongen en meisje, de dag ervoor al ontmoet en zij vroegen ons of we met ze mee wilden naar Pink Beach. Nu hadden wij nog niet echt een plan voor de dag zelf, dus vonden het helemaal prima om met ze mee te gaan. Nadat we al onze spullen hadden gepakt, werden we opgepikt door onze driver en begon de twee uur durende autotocht richting Pink beach. Vooral het laatste stuk duurde lang, omdat hier de weg er weer erg slecht aan toe was. Aangekomen op Pink Beach, was het strand zelf eigenlijk helemaal niet zo roze(wat wij opzich al verwachtte na het zien van die andere pink beaches), maar we hebben toch onze spullen hier gedropt(want duhu, we rijden echt niet voor niets deze twee uur met zo’n driver) en hebben Roos en ik nog even wat snorkelspullen kunnen huren. Het koraal en de visjes waren hier gelukkig wel redelijk de moeite waard en het strand zelf was ook wel echt prima. Mooi afkoelen in de zee ;). Na de lunch(rond een uur of 15.30) weer de auto ingestapt en onze weg terug gevolgd naar ons hostel. Het meisje met wie we waren wilde graag even kijken bij de lokale bamboo-tattoo shop(want ze wilde graag een tattoo laten zetten) en op het moment dat we hier waren, viel Roos d’r oog op een bepaald ontwerp en na het avondeten was ze zo overtuigd van dit ontwerp dat ze tegelijk met het meisje een tattoo heeft laten zetten. Het is een soort kompas met de wereldkaart erin, geplaatst op de rechterschouder. Echt wel tof, en ook heel tof dat het op de traditionele manier is gezet!! Een bamboo tattoo gaat minder diep dan een normale tattoo, waardoor het minder pijn doet, het sneller heelt en je de volgende dag al kan zwemmen. 

De volgende dag hebben we gelijk voor een extra nachtje geboekt in het hostel(oorspronkelijk hadden we maar voor 2 nachtjes geboekt), omdat het echt een superchille plek is met zeer goede bedden en leuke mensen. Hierna hebben we een scooter gehuurd en hiermee rondgereden door de kleine dorpjes en langs allemaal tabaccovelden. Op een gegeven moment stopte we om foto’s te maken van deze velden en toen kwamen er een paar jongetjes op ons afgelopen om te vragen of ze foto’s van ons mochten maken(met mijn telefoon, dus een gratis fotoshoot), echt heel grappig. Tijdens ons rondje kwamen we ook langs een “secret beach” waar we even een break namen om te relaxen. Hier waren wij de eerste op het mega grote strand(dus mooi prive-standje) en voor lange tijd ook de enige. Na onze break zijn we weer terug gereden naar ons hostel en hebben hier de rest van de middag/avond gechilled. 

De dag erna hebben we, nadat we weer een extra nachtje hadden bijgeboekt, een snorkeltour naar de geheime Gili’s gedaan. We hadden in totaal drie stops op drie verschillende eilandjes. Op het eerste eiland hadden we een flesje bij ons met wat brood erin, waardoor alle visjes om ons heen kwamen zwemmen om dit brood uit onze flesjes op te eten. Vooral in het begin was dit wel even schrikken, omdat je niet verwacht dat ze zo dichtbij komen, maar later was het vooral leuk om deze visjes van zo dichtbij te zien. Nadat we alle visjes goed bewondert hadden, vaarden we door naar het tweede eilandje waar eerst onze lunch op ons te wachten stond. Na een goede lunch zijn Roos en ik weer het water ingedoken om ook hier het koraal en de visjes te ontdekken, waarna we nog alle tijd hadden om ons op de laten drogen op het strand en te werken aan ons kleurtje. Het derde eiland lag op een kleine afstand van het eiland waar we nu waren en dus kwamen we op het idee om deze afstand te gaan zwemmen. Na ongeveer 18 minuutjes zwemmen, kwam ik als eerste aan op het laatste eilandje(dit was voor het eerst dat onze driver zag dat iemand de afstand zwom, dus deze was helemaal blij enzo) en al snel waren we allemaal op het mini eilandje te vinden. Na even wat relaxen en de zonsondergang, vaarden we weer terug naar de haven en reden we weer terug naar ons hostel in Kuta waar we de avond heel chill kletsend met een groep door hebben gebracht. De dag erna hebben we weer een scooter gepakt en reden we met een Duits meisje(Luica) richting het noorden van Lombok om hier een waterval te gaan bezoeken. Na anderhalf uur scooteren over niet altijd even goede wegen, kwamen we aan bij de waterval die we wilden bezoeken, maar de entree fee was te duur(vonden wij) en we konden met een mannetje mee naar een andere waterval voor een veel betere prijs. Dus een kwartiertje scooteren later, nam deze man ons mee over een padje door de rijst- en groentevelden in de richting van de waterval. De waterval was klein, maar wel erg mooi en zeker heel erg afkoelend(ijskoud water). Na onze verkoelende stop zijn we weer teruggelopen naar onze scooters en begon helaas mijn buikpijn weer op te zetten. Gelukkig was er een soort doktersiets in de buurt en zijn we daar heen gegaan om mijn buik soort van te laten checken. De dokter zelf was druk bezig met het schilderen van zijn huis, maar had natuurlijk wel even tijd voor me. Ik moest op een stoel gaan zitten in zijn kantoortje( wat gewoon een tafel met een stoel was en een kast vol met medicijnen), waar hij me misschien twee vragen heeft gesteld en daarna een een of andere pil gaf(wat achteraf magnesium bleek te zijn) en me daarna weer verliet om verder te gaan met het schilderen. Er was gelukkig ook een soort bamboobed buiten waar ik op kon liggen totdat mijn buikpijn een beetje gezakt was(we moesten immers nog 1,5 uur terug scooteren en wilde eigenlijk wel terug zijn voordat het donker was). Met zeer veel tussenstops(waaronder eentje in een klein dorpje, waar we gefrituurde banaan hadden voor maar 6 cent per stuk) zijn we uiteindelijk weer terug in ons hostel gekomen(in het donker helaas) en natuurlijk op het moment dat we naar een echte dokter wilden gaan, was mijn buikpijn helemaal weg(ik had ondertussen ook al 6 paracetamol op in misschien 4 a 5 uur tijd). De volgende dag(ja we hadden weer een nachtje extra geboekt hahah) hebben we eerst in de ochtend totaal niets gedaan, op wat benzine halen na(mijn scooter kwam zonder benzine te staan echt 100 meter voor het hostel). En in de middag zijn we na een supermarktstop(en lunch) richting een ander strand gereden en hier de rest van de middag doorgebracht. Mijn buikpijn kwam helaas weer opzetten en na een doktersbezoek(die me de goede medicijnen kon geven) ben ik maar weer op bed gaan liggen in de hoop dat het snel over zou gaan. De buikpijn zakte gelukkig wel in de loop van de avond en was de volgende morgen(zoals altijd) weer weg. Deze dag verlieten we helaas het hostel(waar we nu in totaal al 6 nachtjes geslapen hadden ipv 2) en werden we door een driver gereden naar de haven om hier de boot naar Gili Air te nemen.

Ik heb nu gelukkig geen last meer van mijn buikpijn(de dokter zei dat het iets te maken kon hebben met het pittige eten) en heb nu ook wel de (als het goed is) goede medicijnen bij me voor als ik er wel weer last van ga krijgen.

Liefs Aneesha :)