Tumpak Sewu, Bromo en Ijen

De wekker stond om 7 uur, want we werden om 7.45u opgehaald door een auto die we deelden met George, een jongen die we hadden ontmoet in Yogyakarta, en twee andere Duitse jongens. Met deze auto was het ongeveer 2 uurtjes rijden naar de waterval Tumpak Sewu, deze waterval was ons aangeraden door een meisje die we tegenkwamen in Yogya en ik zou hem ook echt aan iedereen aanraden!! Aangekomen bij de waterval was het een klein stukje lopen tot we bij de panorama view waren. Hier hadden we een prachtig uitzicht over de hele waterval(zie foto’s ;)). Nadat alle foto’s gemaakt waren, liepen we over smalle en gladde bamboo trappetjes naar beneden. Onderweg moesten we ook al door een kleine waterval naar beneden klimmen, wat achteraf wel meeviel gelukkig. Het water van de waterval is, denk ik, het grondwater wat uit het regenwoud naar beneden valt. Het uitzicht van beneden was ook weer zeer spectaculair, alleen niet zonder risico: door al het waterdamp/de nevel wat daar hing, waren we met z’n alle al redelijk nat geworden. Naast de waterval was op deze plek ook nog een grot te bewonderen. Hiervoor moesten we een ander padje inslaan en, uiteindelijk, ook nog een behoorlijk eind zelf door een (andere) waterval omhoog klimmen. Dit was zeer leuk om te doen, maar je moest wel goed uitkijken, want op sommige plekken kon het behoorlijk glad zijn of lastig om een logische weg omhoog te vinden. Toen we na deze bizarre(leuke) klim uiteindelijk bij de grot aan waren gekomen, moesten we alleen nog even een waterval oversteken om ook echt in de grot te raken(dit was ondertussen best easy voor ons). Het enige ding was wel dat er ongelofelijk veel water naar beneden drupte(als een soort douche) dus je binnen de kortste keren echt helemaal doorweekt was. Dit was het gelukkig allemaal waard, want het uitzicht vanaf deze grot was echt fenomenaal! 

Alleen toen moesten we nog naar beneden zien te komen, om weer op het goede pad voor omhoog te geraken. Het hielp enorm dat je nu toch al doorweekt was, want nu kon je gewoon midden in de waterval gaan zitten als het je even te glad/moeilijk/eng werd. Gelukkig verliep alles zonder moeite of valpartijen en waren we rond een uur of 2 weer bij onze driver aangekomen. Na een heerlijke lunch (voor maar €0,68) zijn we terug naar ons hostel gereden. Hier hebben we even snel wat avondeten besteld via grab(de lokale uber hier) en zijn we, nadat onze spullen ingepakt waren, maar snel gaan slapen, want de wekken stond om 23.00uur diezelfde avond. 

Na, ik denk 2,5 uur echte slaap, ging de wekker af, hebben we even snel wat gegeten en zijn we de auto weer ingestapt. George, de jongen met wie we de trip gingen doen, zat al in de auto en we hadden dezelfde driver als die ochtend. De autorit naar de Bromo vulkaan duurde een uur of 3/4, waarin wij gelukkig nog wat extra slaap konden pakken. Op een parkeerplaats onderaan de Bromo moesten we overstappen naar een jeep om het laatste, zeer hobbelige gedeelte omhoog te rijden. Op het moment dat we uitstapte, bijna helemaal bovenaan een andere berg(zo kan je namelijk tijdens de zonsopgang de bromo zien liggen) voelde het gelijk aan alsof we in de ijstijd terecht waren gekomen. Vooral de wind maakte het echt ijskoud daar boven. We kregen gelukkig nog wat thee en zijn toen rond een uur of 4.15 naar het topje gelopen om vanaf hier de zonsopgang te bewonderen(die kwam op om 5.15). We hebben denk ik wel 2 uur in de kou gestaan(mijn vingers voelden op een gegeven moment echt als ijspegels) en naar de zonsopgang staan kijken(welke echt prachtig was). Hierna zijn we met de jeep naar de sea of sand gereden, dit is een zandvlakte voor de krater van de Bromo, en zijn we de krater van de bromo gaan beklimmen. Dit was redelijk pittig, want 1. Ik kreeg last van spierpijn door het klimmen in de waterval van de dag ervoor, en 2. Alles bestond uit zand, wat het klimmen erg zwaar maakte en zorgde voor een enorme hoeveelheid stof in de lucht. Het uitzicht naar de krater was het gelukkig allemaal waard. Je zag zelfs nog wat stoom uit de krater komen(waarschijnlijk sulfaatdampen) wat je het gevoel gaf dat je niet alleen maar naar een dood gat aan het kijken was. Ook de kleuren en omgeving zelf maakte het bezoek wel bijzonder. Terug bij de jeep aangekomen, hebben we nog wat foto’s met de jeep(en onze driver) gemaakt met de bromo op de achtergrond en zijn daarna weer terug gereden naar de normale auto, want we hadden immers nog een rit van ruim 6 uur in het vooruitzicht. Onderweg even snel gelunched en rond een uur of 16.00 waren we dan aangekomen op de plek waar we zouden “slapen”. Na een heerlijke bami goreng zijn we om 20.00u in ons bed gedoken om vervolgens weer om 00.00 op te staan voor een volgende tour. Dit keer naar mount Ijen. Na een uurtje rijden(en dus weer wat slapen in de auto) waren we aangekomen op de parkeerplaats. Met onze nieuwe tourguide zijn George, Roos en ik vervolgens met de klim naar de top begonnen. Er hing gelukkig niet zoveel stof in de lucht, waardoor je gewoon kon ademen, maar de klim was wel behoorlijk steil(echt megasteil, ik denk wel zwarte-piste-waardig als het nog niet steiler was) en zwaar(weer mede door de spierpijn). Toen we eenmaal boven waren, begon de klim naar beneden(700 meter en ook zeer steil) richting het meer om de blue fire te aanschouwen. De blue fire bestaat uit zwaveldampen die vrijkomen door de hitte van de vulkaan. Deze zwaveldampen stinken enorm erg en zijn ook zeer slecht voor je, vandaar dat je een gasmasker opkrijgt. Het meer wat in de krater ligt, is een van de zuurste meren ter wereld en om het meer heen kan dan ook constant zwavel gewonnen worden. Er lopen dan ook een aantal mannetjes rond die aan het werk zijn om dit zwavel te winnen en dan weer helemaal naar beneden te brengen. Dit werk is mega zwaar en super slecht voor de gezondheid en de mensen verdienen maar rond de €10 per nacht. 

De weg terug naar de kraterrand was wederom zeer zwaar, zeker ook doordat je(naast alle spierpijn) met een gasmasker op loopt waardoor je heel slecht kan ademen. Gelukkig hebben we het alle 4(inclusief gids) gered en waren we rond een uur of 5 boven op de kraterrand met een prachtig uitzicht over het meer(terwijl de zon aan het opkomen was). 

De weg naar beneden ging over dezelfde weg als omhoog en was door de steilheid en het losse laagje zand dan ook zeer gevaarlijk. Gelukkig ben ik zonder te vallen beneden gekomen en rond een uur of 7 zaten we dan ook met z’n drieën aan het welverdiende ontbijd. Onze driver bracht ons richting de ferry, waar ikzelf zeer weinig van heb meegekregen doordat ik aan het slapen was in de auto) en met deze ferry zijn George, Roos en ik naar Bali gevaren. Op Bali zijn Roos en ik met de lokale bus(zonder airco en met zeer weinig beenruimte. En de bus deed over een rit van 2 uur ook minimaal 4 uur) en de taxi naar Ubud gereden, waar we even gaan bijkomen van de afgelopen dagen.

Sorry voor de enorme hoeveelheid foto’s die ik heb toegevoegd, maar ik kon niet zo goed kiezen welke nu de mooiste was XD.

Liefs Aneesha :)